Bizi alışılmadık meleklerle tanıştıran, uzlaşmaya çalışmayan; aksine, uzlaşmamayı seçen bir dil serüveni. Yeryüzünün çiçekler için hiç de fena bir yer olmadığını bilen bir şairin kaleminden çıktığı hemen anlaşılıyor. O yüzden, her hevesli göçebe gibi yüzünü kendine değil, budana budana, eksile eksile çoğalması gereken şey’lere dönüyor. Zaten başka ne var ki yapılacak, en iyi vahşilerin cirit attığı şu kırılgan yeryüzünde?