Ve ben azar azar soluyacağım seni, tükenmene izin vermeden. Çakıl taşı gibi birikmiş acılarım var içimde, ağırlaşmış vücudum, zihnimin içi ceset torbası yıllardır, nereye gidersem taşıyorum benimle. Yine üzerine sünger çekemediğim acizliklerim ile başı sonu belli bir öykü: SÜRGÜN. Firar edemediğim bir yürekte sürgün kaldım ben. Nasıl bir bedel ödüyorum; af yok, infaz da yok, enikonu: SÜRGÜN.